Αναρτήσεις

Σύγχρονοι πρωτόπλαστοι.....

Φτιάχτηκες για να φτάσεις το Θείο…φτιάχτηκε για να φτάσει το Θείο…στην πορεία όμως έφτασαν και οι δύο εκεί που δεν έπρεπε,στην απαγόρευση της γνώσης του κακού.Όταν γνωρίζεις μόνο το καλό,τι σε κάνει να θες να έχεις την γνώση του κακού;Σε τι ωφελεί η γνώση και αναζήτησή του; Σαν σύγχρονη «Εύα» θεωρείς ότι το να έχει κανείς επίγνωση των επιλογών του και των συνέπειών του , είναι ευχή …Ο σύγχρονος «Αδάμ» θεωρεί μέσα στον παραλογισμό ότι δεν είναι και τόσο σοφή μια τέτοια κίνηση και ότι σε αποκόβει από τον πρωταρχικό σου στόχο .Την θέωση ! Γιατί να θεωρείσαι όμως  καθαρά εσύ υπεύθυνη «Εύα» , εφόσον ο «Αδάμ» είχε δική του κρίση και το δικαίωμα της επιλογής ;Τι τον κάνει να θέλει να σε ακολουθήσει τόσο πολύ και να χαθεί μέσα σου και στις επιλογές σου ; Ποια αναγκαιότητα κρύβεται πίσω από κάθε λέξη και πράξη του άραγε; Η «Εύα» απλά θέλει να ζήσει όχι αυτό που απλά της απαγορεύεται , αλλά αυτό που προσδοκούσε ίσως μια ζωή ….Δεν θεωρεί ότι στην καρδιά υπάρχουν απαγορευτικά και αποτρεπτικά

Άνθρωποι Με Εκπληκτική Ανθρωπιά (Α.Μ.Ε.Α)

Ά νθρωποι   Μ ε   Ε κπληκτική   Α νθρωπιά   (Α.Μ.Ε.Α) Δεν είναι ότι διαφέρουν σωματικά, δεν είναι ότι είναι ανήμποροι κοινωνικά να σταθούν, εν είναι ότι είναι κατώτεροι νοητικά, το πρόβλημα έγκειται στους από ‘κει, όχι στους από   δω…Γιατί έτσι χωρίστηκαν οι άνθρωποι πλέον …οι εμείς από εδώ και οι άλλοι από εκεί…Στο στόχαστρο πάντα οι πιο αδύναμοι …και πάντα σε εισαγωγικά για μένα…Αδύναμος κάποιος που απλά είχε την τύχη ή την ατυχία (όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας),να ανήκει στην μερίδα εκείνη των ατόμων που κυκλοφορούν με ταμπελάκι Α.Μ.Ε.Α;  Κάποιος που είναι τυφλός, κωφάλαλος, αυτιστικός, χωρίς άνω ή κάτω άκρα, με νοητική στέρηση, με σύνδρομο Down,γιατί υστερούν κοινωνικά από το υπόλοιπο σύνολο; Ποιος ορίζει ποιος πραγματικά μπορεί να σταθεί σαν πολίτης αυτού του κόσμου; Κανείς, είναι η απάντηση!!! Μόνοι μας αυτοπροσδιοριζόμαστε, ανεξάρτητα την κοινωνικό-πολιτικό-θρησκευτική μας ταυτότητα… Άνθρωποι Με Εκπληκτική Ανθρωπιά, έτσι τους αποκαλώ ….Είναι οι ήρωες της ζωής …Εκείνοι

Όταν πέφτει το σκοτάδι....

Σκέψεις που σε γυροφέρνουν όταν πέφτει το σκοτάδι είναι η μεγαλύτερη εκδίκηση του μυαλού... Την στιγμή που το μυαλό θέλει να κάνει το ξεσκαρτάρισμα της ημέρας εσύ προσπαθείς να αποθηκεύσεις εικόνες, ήχους,μυρωδιές του χτες ήδη.... Δεν σε νοιάζει για το τώρα όσο για το τότε... Εκείνο το τότε που φαντάζει σκληρό και άκαμπτο μπροστά στα συναισθήματα σου και στα θέλω σου! Η πιο εξελιγμένη μηχανή του χρόνου είναι το ίδιο το μυαλό....Ανακαλεί σε χρόνο tt κάθε λεπτομέρεια,που ενώ θα έπρεπε να ξεχάσεις ακόμα και το όνομα του,σου φωνάζει ψιτ : υπάρχει...και το θες να υπάρχει...είτε σαν κάτι μεγαλειώδες είτε σαν κάτι υποτυπώδες... Σημασία έχει πως στιγματίζει κάθε νευρώνα του εγκεφάλου σου και σε εθίζει... Ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου δεν είναι ο σκύλος αλλά ο ίδιος του ο εαυτός...πιστός σε κάθε ραντεβού με τις αναμνήσεις, σε κάθε εσωτερική ανανέωση,σε όλα όσα προστάζει το μυαλό προς όφελος της ψυχής...ή δεν είναι ετσι?Οι νύχτες κορίτσι μου δεν φτιάχτηκαν για να κοιμάσαι...φτιάχτ

Αδελφές ψυχές...

Οι αδελφές ψυχές δεν αναγνωρίζονται…γνωρίζονται! Πόσες φορές έχει τύχει να συναντήσουμε κάποιο πρόσωπο στη ζωή μας και να μην νιώσουμε μια απίστευτη έλξη και οικειότητα;Ίσως ελάχιστες….Δεν μιλάω για εκείνη την στιγμή που συναντάς κάποιον για πρώτη φορά και τον θεωρείς φίλο χρόνων και νιώθεις ότι μπορείς να τον εμπιστευτείς και να τον κάνεις κομμάτι της ζωής σου.Μιλάω για εκείνο το πρόσωπο που θα το συναντήσεις μια φορά στη ζωή σου και θα είναι και η πιο σημαντική .Γιατί  αυτό το πρόσωπο θα γίνει η κινητήριος δύναμη ενός κοινού μέλλοντος χωρίς καν να αναλύσεις τα δεδομένα σου.Γιατί απλά δεν χρειάζεται.Νιώθεις και ασφαλίζεις μέσα σου κάθε μόριο της ύπαρξης του και κολλάς ένα ένα τα κομμάτια του παζλ της ψυχής σου.Το ίδιο ισχύει και για εκείνο το πρόσωπο που θα κινείται με τον ίδιο τρόπο με σένα,θα σκέφτεται τις ανάγκες σου πριν από σένα ενώ εσύ θα κάνεις ακριβώς το ίδιο ταυτόχρονα….Δεν είναι εκπληκτικό; Να συμβαδίζεις με κάποιον που θαρρείς είναι βγαλμένος από την ψυχή σου και περιπλ

‘Εντάξει λοιπόν, θα πάω στην Κόλαση.’

‘Εντάξει λοιπόν, θα πάω στην Κόλαση.’ Μαρκ Τουέιν Δεν θα μπορούσε αυτή η φράση να αποδώσει καλύτερα όλα αυτά που σκέφτομαι αυτή τη στιγμή… Φράση παρμένη από ένα μυθιστόρημα του Μαρκ Τουέιν και την λέει ο Χακ...Ο Χακ το σκάει από το σπίτι του με τον Τζιμ έναν μαύρο σκλάβο, ταξιδεύοντας στο Μισισιπή με μια σχεδία….Όταν ο Χακ συνειδητοποιεί πως το να ζει κανείς ελεύθερος είναι πιο δύσκολη από όσο φανταζόταν, αποφάσισε να γράψει ένα γράμμα ζητώντας συγνώμη από τους δικούς του εκλιπαρώντας να τον δεχτούν ξανά…Μετέπειτα σκέφτεται ότι θα έπρεπε να συμβιβαστεί ζώντας με την θρησκόληπτη μητριά του και την στρίγγλα αδερφή της και πως ο φίλος του ο Τζιμ θα πουληθεί σε κάποιο σκλαβοπάζαρο…Αυτό τον έκανε να σκίσει επιτόπου το γράμμα λέγοντας ταυτόχρονα αυτή την φράση.. Προτιμούσε να είναι ελεύθερος και πιστός στις αρχές του κι ας είναι επικίνδυνο, παρά  να είναι ασφαλής και να ανέχεται την θρησκόληπτη μητριά του και την στρίγγλα αδερφή της. Παίρνοντας λοιπόν ως αφορμή αυτή την φράση τολμώ να π

Δείξε μου τι είσαι να σου πω ποιος είσαι…

Οι άνθρωποι φαίνονται από τις πράξεις και τα λόγια τους… Τα λόγια έχουν προδώσει πολλούς, είναι οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, τα όνειρα που έμειναν στα αζήτητα, τα σχέδια που αναβλήθηκαν ίσως επ’αόριστον!! Υπάρχουν κι εκείνα τα λόγια που έγιναν πράξεις και είχαν γερές βάσεις, θεμέλια εμπιστοσύνης! Και πράξεις που απλά ήταν αφρός! Ειπώθηκαν, υλοποιηθηκαν, γκρεμίστηκαν! Το πιο σωστό και ειλικρινές βήμα είναι να σου δείξει ο άλλος τι πραγματικά είναι για να βγάλεις συμπέρασμα για το ποιος είναι… Να σου δείξει όλες του τις πτυχές, τις εσοχές της ψυχής του, εκεί που ούτε ο ίδιος δεν μπαίνει να ξεσκονίσει το παρελθόν του! Όχι μόνο τα φωτεινά σημεία του μυαλού του, αλλά κι εκείνα που ο νους του αλήτευε και κράτησε ομήρους σκέψεις, όνειρα, επιθυμίες, ελπίδες, απωθημένα!! Ένα σταδιακό ξετύλιγμα της ψυχής, μια κατάθεση ελπίδων και ονείρων στη δική σου τράπεζα συναισθημάτων!! Μέσα από τη συνύπαρξη και τη σταδιακή έκθεση του εαυτού σου με τους άλλους, δίνεις το σήμα ότι είσαι αυτός που λες, δ

Εγώ αστέρι κι εσύ ευχή...

Ένα λαμπερό αστέρι μόνο ανάμεσα στα πολλά.. Κάθε αστέρι ανυπομονει να γίνει η ευχή κάποιου… Φαντάσου ότι ο ουρανιος θολος είναι γεμάτος από αστέρια που νιώθουν, σκέφτονται, αγαπούν, αδημονουν να γίνουν η ευχή και το πεπρωμενο ενός ανθρώπου που δεν έτυχε να γεννηθεί αστέρι… Αλλά η προσδοκία του να γίνει ένα με το δικό του αστέρι, θα τον αναγεννησει.. Έτσι είναι ο έρωτας…. Σε αναγεννα.. Σε δημιουργεί εξ αρχής από μέσα προς τα έξω… Δίνει υπόσταση στην ύπαρξή σου.. Ζεις για έναν σκοπό… Το πεπρωμενο σε οδηγεί ενστικτωδως να επιλέξεις το σωστό αστέρι, αυτό που είναι μόνο για σένα…. Θαμπωνεσαι από το μελαγχολικό φως που δανείζεται από τον φύλακα τους, τη Σεληνη.. Η Σελήνη που κι αυτή δανείζεται το δικό της φως από κάποιον που δεν μπορεί να αγγίξει καν, το δικό της αστέρι τον Ήλιο… Τόσο εκτυφλωτικος, τόσο επιβλητικος, μόνος και καταδικασμενος να δίνει τη λάμψη του σε ότι υπάρχει γύρω του με το τίμημα της μοναξιάς…. Η ευχή της Σελήνης, να είναι για πάντα όπου βρίσκεται ο Ήλιος…. Και να….